21 stycznia

Horoskop dla urodzonych 21 stycznia

Człowiek narodzony 21 stycznia bardzo lubi mieć wpływ na inne osoby ze swego otoczenia i dawać im odczuć swą wyższość i to, że są w jakiś sposób od niego zależne, nawet jeśli nie do końca jest to prawdą, bardziej wynikiem jego manipulacji. Osoba ta ma bardzo wysokie ambicje i równie duże mniemanie o sobie, dlatego może być ciężka we współżyciu, gdyż zawsze chce mieć ostatnie zdanie i nie znosi krytyki. Gdy ktoś próbuje zmieniać jej zachowanie lub wprost mówi, co mu się nie podoba w tej osobie, naraża się na jej wielki gniew i obrazę, nawet jeśli łączą ich bardzo bliskie i silne więzy.

Oczywiście nie zawsze jest jej dane realizować swe pragnienia, ale zdarza się tak tylko wówczas, gdy przeszkodzi jej w tym jakaś siła wyższa, więc nie ma w tym nigdy żadnej jej winy. Człowiek urodzony tego dnia ma wszelkie predyspozycje do tego, by pełnić jakieś kierownicze stanowisko czy przewodzić jakiejś grupie ludzi. Jego siła polega na tym, że działa bardzo szybko, bez rozmieniania się na drobne i zmierza prostą drogą do obranego przez siebie celu.

Ma także dużą zdolność koncentracji, co ułatwia mu wiele różnych spraw. Ma też bystry umysł, ale jednocześnie posiada dużą skłonność do zachowań pesymistycznych i często dopatruje się ciemnych stron nawet tam, gdzie w rzeczywistości ich nie ma, co nieraz graniczy wręcz z paranoją. Do jego wad można zaliczyć przede wszystkim spory egoizm, bowiem jego troski i problemy są dla niego dużo ważniejsze niż istotne sprawy innych, nawet bliskich mu ludzi i jest skłonny pomóc innym tylko wtedy, gdy własne sprawy aktualnie nie zaprzątają mu głowy. W dodatku, gdy ktoś go zirytuje, wpada w wielki gniew, który przeradza się często w zawziętość.

Ciekawe w przypadku osoby urodzonej tego dnia jest to, iż bardzo wielki wpływ wywiera na nią otoczenie, w jakim się urodziła i wychowała. To największy czynnik determinujący jego zachowanie, dużo ważniejszy niż cechy osobowe czy dziedziczne. Człowiek ten niemalże ślepo podąża za przejętymi od kogoś impulsami i nie ma raczej zdolności do dostosowywania się do wymogów otoczenia, brak mu także tak potrzebnej cechy jaką jest dyskrecja.

W dodatku ma skłonność do porzucania swych celów życiowych, byle tylko osiągnąć uznanie innych, przez co jego życie nierzadko może być puste i pozbawione sensu. Aby temu zapobiec, należy już na etapie wychowywania dziecka wpajać mu, by koncentrowało swe wysiłki na sprawach prostych i potrzebnych i mniej zważało na uznanie innych, a bardziej na samospełnienie się w danej dziedzinie.